مقدمه
آن مقدار که توجه در طب اصیل ایرانی نسبت به تغذیه و غذا خوردن اصولی و درست به چشم می‌خورد در هیچ یک از مکاتب طبی دنیا به چشم نمی‌خورد. حکیمان ایران زمین معتقد بودند: ( اگر طبیب درمان بیمار خود را از اصلاح غذای او آغاز نکند گویی بر کشتن وی جرات یافته است) و این جمله بسیار هشداردهنده و تمام کننده است. نظر معصومین نیز اهمیت بی‌اندازه تغذیه را به ما گوش‌زد می‌کند. رسول خدا فرمود: (معده خانه تمام دردها و بیماری‌هاست.) قرآن کریم می‌فرماید: (انظر الی طعامک) که این (انظر) تفاسیر متعددی دارد، ازجمله این‌که در خوردن و آشامیدن یک دستور مهم اسلامی و دینی است.
پیش‌گیری، بهداشت و درمان بیماری‌های جسم و روح و روان انسان میسر نخواهدبود شد تا زمانی که تغذیه و خوردن و آشامیدن آنان کامل و صحیح نباشد. پس اهمیت این موضوع بیشتر از آن چیزی است که بتوان تصور کرد و در آخر به‌نظر می‌رسد حتی شخصیت، شعور و معرفت انسان‌ها نیز بستگی بی‌حدی به نوع تغذیه آنان دارد.