مقدمه
از آنجا که نظام هنری و زيبا شناختی رابطه مستقيم بر فرهنگ جامعه دارد؛ هنر دارای مصاديق متعدد و گسترده ای همانند شعر، موسيقی، نقاشی، معماری، صنايع دستی و اموری از اين قبيل می گردد. فرهنگ هر جامعه هنر آن جامعه را هدايت و رهبری می‌نمايد و فرهنگ در قالب آن تحقق عينی می‌يابد. فرهنگ و هنر در سرزمين ايران طی هزاران سال تاريخ پرفرازونشيب، همواره در جلوه‌هايی گوناگون تجلی يافته است. فرهنگ و هنری به قدمت، در جلوه‌هايی از خلاقيت و شيوه‌های زندگی بروز يافته است. اگر خلاقيت و از آن جمله خلاقيت هنری را، استعداد توليد ايده‌های فراوان و به کار بستن شيوه‌ها و روش‌های گوناگون بدانيم، بی‌ترديد يکی از پايه‌های لازم برای آن همين اندوخته‌های فرهنگی و هنری، ديدن و تأمل و تجربه آثار گذشتگان است. در اين زمينه ميراث فرهنگی و هنری ايران منبع لايزال آموزش و پرورش خلاقيت هنری است. و رشد و بالندگی اين خلاقيت پيوسته در گرو شناخت آن ميراث است. پژوهش، حفظ و احيا و معرفی ميراث فرهنگی و هنری ايران سبب بالندگی روح، ارتقاء اعتماد به نفس و مايه فخر و مباهات هنر ايرانی است و توجه به آن بسيار حائز اهميت است. گذشتگان ما تا پای جان در حفظ و حراست اين يادگارهای گران‌بها تلاش کرده‌اند، شايسته نيست که نسبت به اهميت اين مقوله و ارزش‌های نهفته آن غفلت شود و اکنون وظيفه ما اين است که همچون پدران خود ميراث هنری جاويدان کشورمان را نگهداری کنيم.