مقدمه
باغ‌سازی پدیده هنری است که از زمان‌های گذشته همواره جز فرهنگ انسان‌ها به‌ویژه ایرانیان به‌شمار می‌رفته است. دلبستگی نیاکان ما به ساخت باغ‌های بزرگ در درون و یا برون از شهر‌ها و نیز ساخت باغچه در خانه‌ها، پیش از هر چیز باید انگیخته محیط گرم و خشک بخش زیادی از سرزمین ایران دانست. در کشاورزی ایران، باغ به معنای ویژه آن، به محوطه‌ای محصور دارای انواع درختان و درختچه‌ها به کار برده می‌شود و از زمین‌های زیر کشت متمایز است. باغ‌سازی ایرانی بر اصل شبکه‌بندی سامان‌مند و تقسیم فضا به بخش‌هایی با شکل هندسی به کمک خیابان‌ها و جوی‌ها انجام یافته است. شهر شیراز نیز از دیرباز دارای باغ‌های و بوستان‌های بسیاری بوده که هریک بیانگر روش و شیوه معماری و باغ‌سازی دوران خود بوده‌اند. شیراز دارای باغ قدیمی بی‌شماری بوده که هم اکنون تنها شمار کمی از آنان پای برجا مانده است که از این میان می‌توان باغ‌های جهانی ارم، دلگشا، جهان نما، باغ قوام و… را نام برد.